Συχνά το φαγητό είναι στενά συνδεδεμένο με συναισθήματα που
προκύπτουν από διάφορες καταστάσεις που βιώνουμε.
Έτσι πολλές φορές τρώμε για να εκτονωθούμε όταν είμαστε λυπημένοι,
στεναχωρημένοι , αγχωμένοι και σε ένταση δίνοντας στην τροφή την μορφή της ευχαρίστησης,
και της προσωρινής αποφυγής από τα προβλήματα.
Πολλοί άνθρωποι όταν έχουν άγχος, επιζητούνε μια απόλαυση ως ερέθισμα που θα τους απομακρύνει από τις δυσάρεστες
καταστάσεις και τις αρνητικές σκέψεις που κάνουνε.
Το φαγητό είναι μια γρήγορη και εύκολη λύση στο πρόβλημά τους γιατί ανά πάσα
στιγμή μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σ΄αυτό και έτσι να είναι άμεσα διαθέσιμο για μας.
Είναι ένας τρόπος εκτός από την απόλαυση και την ευχαρίστηση
που μας δίνει, ασυνείδητα να προσπαθήσουμε να τρώμε
τα προβλήματα και τα συναισθήματά μας.
Προσπαθούμε κατά κάποιο τρόπο να καταπίνουνε τα άγχη
και τις εντάσεις της καθημερινής ζωής .
Η αντίδραση αυτή έρχεται ενστικτωδώς για να μας βγάλει από
το βάθος της έντασης που βιώνουμε.
Είναι
μια αντίδραση που έχει γίνει μια συνήθεια και πολλές φορές αυθόρμητα μόλις εμφανιστεί το ερέθισμα που θα
μας προκαλεί άγχος, καταφεύγουμε αυτομάτως στην λήψη τροφής, δημιουργώντας έτσι ένα αναπόφευκτο φαύλο κύκλο.
Επίσης η δυσκολία στην έκφραση των συναισθημάτων μπορεί να
οδηγήσει ένα άτομο σε αδιέξοδο, παρουσιάζοντάς του πρόβλημα στην αναγνώριση των όσων νιώθει, με
αποτέλεσμα να αδυνατεί να χειριστεί τις καταστάσεις γύρω του.
Το φαγητό γίνετε το μόνο αδιέξοδο που βρίσκει και αυτό το
ανακουφίζει.
Όμως αυτή η ανακούφιση είναι προσωρινή και δεν έχει
διάρκεια , πράγμα που δίνει κίνητρο για ακόμα περισσότερη τροφή έτσι ώστε να
καλύπτει το μεγάλο κενό που αισθάνεται μέσα του.
Το άτομο αισθάνεται παγιδευμένο, εγκλωβισμένο και δεν
βρίσκει τρόπους να αντιμετωπίσει την ψυχική του κατάσταση που βιώνει.
Αισθάνεται εκτεθειμένο από τις αρνητικές σκέψεις που κάνει,
απροστάτευτο και η τροφή γίνετε ένας πιστός και καλός φίλος που μπορεί να απευθυνθεί
στην θλίψη και στο άγχος του.
Ο συνδυασμός που κάνει είναι : ‘‘Μόλις βιώσω άγχος το πρώτο
πράγμα που σκέφτομαι είναι το φαγητό μου’’.
Αυτός είναι ο συνδυασμός που το άτομο πρέπει να αλλάξει μέσα από το στάδιο της αυτογνωσίας.
Καλείται μέσα
από την αξιολόγηση και
μέσα από την αυτοπαρατήρηση να αντιλαμβάνεται και να γνωρίζει υπό ποιες συνθήκες και
καταστάσεις οδηγείται στην υπερβολική κατανάλωση της τροφής.
Καλείται να μάθει επίσης, ποιες είναι οι πραγματικές του
ανάγκες για φαγητό και εάν η λήψη τροφής
γίνεται ή όχι καθοδηγούμενος από την αίσθηση
της πείνας που αισθάνεται εκείνη την στιγμή ή εάν
είναι εξαιτίας άλλων παραγόντων και ερεθισμάτων.
Όταν λοιπών έχουμε κατακτήσει μια εικόνα μέσα από την παρατήρηση
και από την αξιολόγηση που κάναμε, έχουμε
και την δυνατότητα πλέον να σκεφτόμαστε τις εναλλακτικές λύσεις στο πρόβλημά
μας, που θα επιφέρουν και τα αποτελέσματα
που θέλουμε.
Έτσι θα έχουμε την δυνατότητα να εκτονώσουμε τα έντονα συναισθήματα που νιώθουμε με δημιουργικό τρόπο
χωρίς να βλάπτουμε και να επιβαρύνουμε την υγεία μας.
